Op de foto (gemaakt in 1913) zien we afgebeeld: Jacobus Bouter en Maria Johanna Jansen en hun zoon Gerrit.
Jacobus Bouter, geboren Ameide zondag 28-09-1890, trouwt donderdag 18-07-1912 te Ameide met Maria Johanna Jansen, geboren Arnhem vrijdag 31-05-1889, dr. van Gerrit Jan Jansen en Wilhelmina Petronella Winterink.
Op de website van het Groene Hart Archieven is een verhaal gepubliceerd met als titel: Mijn grootmoeder Maria Johanna Jansen, geschreven door Riet Visser-Bouter. Het betreffende artikel hebben we hier overgenomen op onze website, omdat hierin Jacobus Bouter beschreven wordt.
Van de familie Bouter is ook een foto te bewonderen.
Mijn grootmoeder Maria Johanna Jansen
De grootste bewondering heb ik voor mijn grootmoeder van mijn vaders kant: Maria Johanna Jansen. Weliswaar is zij niet geboren in het Groene Hart, maar is er wel opgegroeid en later getrouwd. Juist omdat ze uit een heel andere streek van Nederland kwam en hier zomaar pardoes “tussen de boeren ” terechtkwam heb ik grote bewondering voor haar.
Zij is geboren in Arnhem op 31 mei 1889, haar ouders waren Gerrit Jan Jansen en Wilhelmina Petronella Winterink., die getrouwd waren op29 juli 1886. in hun eigenlijke woonplaats Zutphen. Waarom zij in Arnhem is geboren is niet duidelijk. De grootouders woonden ook in Zutphen. Toch was er een familieband met Arnhem. Het huwelijk was niet erg gelukkig. Gerrit Jan was sergeant der infanterie en gedroeg zich niet altijd volgens de regels. Dit liep zo erg op dat hij uit diens werd ontslagen. Een grote schande, en er volgde een scheiding waarschijnlijk onder druk van de familie. Hierop is hij naar Amerika geëmigreerd. Er zijn nog brieven van hem bewaard uit Buffalo uit 1937, lange brieven maar zonder informatie over hemzelf; wel vroeg hij hierin hoe het met het gezin van zijn dochter ging.
Dus was er een alleenstaande moeder met dochter: Wilhelmina Petronella en Maria Johanna. Via relaties van de ouders werd Wilhelmina huishoudster bij Hendrik van Eeten, burgemeester van Ameide en Tienhoven. Hendrik was niet gehuwd en woonde alleen. Maria Johanna bleef in Zutphen bij haar grootouders en mocht in de vakanties en op bijzondere dagen naar Ameide komen om bij haar moeder te logeren. Hendrik was erg gesteld op de kleine meid.
Toen zij in de zomer van 1911 weer eens in Ameide was, was er juist een gymnastiekuitvoering in de open lucht. Dit was zoals gewoonlijk een bijzondere gebeurtenis in het altijd zo rustige stadje Ameide. Omdat Maria niet zo groot was kon ze van de voorstelling niet veel zien. Een heel aardige dorpsgenoot bood aan dat ze op zijn klompen mocht staan en zo werden ze later mijn grootouders. Die aardige jongen was Jacobus Bouter, de oudste zoon van Gerrit Bouter die in Ameide een loodgietersbedrijf had annex koperslagerij. Ze trouwden op 18 juli 1912 in Ameide. Zij was 23 en hij 21 jaar oud.
Inmiddels was Koos ( Jacobus ) ook aan het werk in Krimpen aan de Lek. Met een tas vol gereedschap was hij op de Lekboot gestapt om in het huis van Jan Kees Smit een dakreparatie te verrichten. Op advies van één van de directeuren van Smit koopt hij een schuurtje en begint zijn loodgietersbedrijf. Er was werk genoeg en na het huwelijk koopt hij de voormalige manufacturenwinkel van H.L. Vos aan de Rijsdijk.
Dit was voor Marie een hele overgang. Ze was toch redelijk stads opgevoed, had een echte deftige uitspraak en nu zat ze hier op het dorp. Koos ontpopte zich als een goed vakman, maar was ook erg sociaal bewogen. Hij zat in het bestuur van meerdere verenigingen, gymnastiek, zwembad en leerde zo veel mensen kennen. Als hij wist dat er in een gezin financiële problemen waren en hij had er gewerkt, dan verminderde hij de rekening of verscheurde hem helemaal. Dat kon natuurlijk geen stand houden.
Inmiddels was er een zoon geboren : Gerrit, die later mijn vader zou worden. De band met de Hendrik bleef bestaan. Ik heb een getypte brief van hem van mei 1914 aan: “Waarde Marie ” Later werd er nog een zoon en 2 dochters geboren. Een hele drukte aan huis, met ook een winkel en een werkplaats met personeel. Oma had wel altijd een dienstbode Ze kon heel lekker koken en zorgde altijd voor een bepaalde sfeer. Toch moet ze eenzaam zijn geweest zo zonder haar eigen familie in de buurt.
Er kwamen wel veel mensen op visite ’s avonds en zaterdags werd er gemusiceerd. Een tante speelde piano, 2 zongen er aria’s uit opera’s en operettes. Dan gingen de schuiframen omhoog en konden de voorbijgangers meegenieten. Door de vader van mijn opa waren er bij een bezoek aan Duitsland 2 piano’s besteld voor de familie.
Haar kinderen trouwden en kregen hun eigen gezinnen. Wel allemaal in de buurt. Alleen Gerrit, mijn vader dus, kwam in de zaak en bleef dus thuis wonen. Mijn grootouders verhuisden naar boven en mijn ouders bewoonden de begane grond, achter de winkel en boven de werkplaats. De speciale band met mijn oma kwam ook doordat ze mooi kon vertellen met haar nog steeds een beetje deftige uitspraak. De verhalen over Zutpen en over de vader in Amerika.Voor een kind is dat iets onbereikbaars.
Toen ik zo rond 16 jaar oud was, werd zij een keer een beetje grieperig. Mijn ouders gingen bij een oude tante op bezoek en ik zou af en toe even bij oma boven gaan kijken. Ik vond wel dat ze erg lang sliep. Toen mijn ouders na een poosje terugkwamen was mijn vader in 2 stappen boven, dokter Boomkens was ook meteen in huis. Oma was overleden. Gelukkig heel rustig in haar slaap, maar ik ben nu 67 en dat vergeet je nooit meer. Ik heb nog meer overeenkomsten met haar, ben ook iets ouder dan mijn man ik was evenals zij al heel vroeg grijs. Ook ben ik naar haar vernoemd. Maar dat was in die tijd natuurlijk meer een gewoonte.
Hierbij de foto van mijn oma en opa en de baby die later mijn vader zou worden, 1913.
