In dit decembernummer van de Wegwijzer uit 1965 een uitgebreid Kerstverhaal.
ALS ZACHTE VLOKJES watten
daalden glinsterend in het gele licht
der straatlantaarns de sneeuwkris-
tallen naar de aarde, zich stapelend
en voegend tot een blauwwit vacht,
dat in zijn glanzende warmte de in
aarde trachtte te beschermen tegen
de vorst der jaargetijden, die met
zijn ijzige adem al wat leeft, doet
verstarren. Ongerept lag daar het
tapijt, dekkend al het vuil en stat
van de stille straat. Hoe lang zou
deze schoonheid duren?
Lees het hele kerstverhaal:
